Trailrun Zwitserland

Volg via Polarsteps de trailrun Zwitserland van Marieke.

Dag 1: Nou, de eerste loopdag zit erop, 28 km en meer dan 2000 hoogtemeters zo hup in de pocket. Maar goed, het avontuur begon natuurlijk al eerder, namelijk met de autorit van Nederland naar Zwitserland, met 0 (0!) file. Verder bleek Saskia net zo onverbiddelijk als mijn vader, gewoon stoppen bij een parkeerplaats onderweg met de onbemande (en vieze) toiletgebouwtjes, geen koffie break, geen luxe, maar meteen hup en door. We kwamen daardoor wel lekker vlot op plaats van bestemming, Meiringen, en onze slaapplek lag op 2km van het centrum. Klinkt redelijk optimaal denk je dan, maar in praktijk bleek dat 2km te zijn als je je van het balkon rechtstreeks naar beneden zou storten, via de skilift ofzo. Met de auto was het een ritje van 15km, en dat deden we toch maar want het regende pijpenstelen. Verder blijk je in Meiringen altijd te moeten betalen voor je parkeerplaats, ook op zondagavond, en dat kan alleen met muntjes, en die muntjes moeten dan ook nog Zwitserse Franken zijn. Maar ook dat probleem werd opgelost (pinnen, geld wisselen, klaar) en een pizza leek ons een prima voorbereidingsmaaltijd voor 5 dagen hardlopen door de bergen. De volgende dag, parkeerprobleem nummer 2, want er was wel een langparkeerplaats maar dan zou je iedere dag een nieuw kaartje moeten kopen, met Zwitserse muntjes, maar dat gaat vrij lastig als je in de bergen loopt, want je kunt moeilijk iedere dag terug om muntjes in een parkeerautomaat te proppen. Uiteindelijk bij de VVV een parkeerkaart kunnen kopen, en zo konden we na dit half uur durende parkeer-evenement alsnog op pad. De route bleek belachelijk goed aangegeven te zijn, dus lekker simpel bordjes volgen was het stramien. We mochten meteen klimmen naar de Reichenbachfall, een waterval, er was ook een treintje maar tja. Daarna Grosse Scheidegg, wat erg populair schijnt te zijn onder fietsers. En omdat volgens het stramien what goes up must go down die fietsers met een behoorlijk vaartje naar beneden knalden hoorden we continu de buschauffeurs toeteren, ter waarschuwing, en dat is best een vrolijke claxon die ze hier hebben. En ja, we hadden dus met de bus kunnen gaan in plaats van met de benenwagen. Daarna afdalen naar Grindelwald, met als toetje een klim naar onze slaapplaats in Apligen. Onderweg in theorie uitzicht op oa de Eiger, Mönch en Jungfrau, in de praktijk deed de zon manmoedige pogingen om door het wolkendek te prikken. Maar: 0 spatjes regen gehad. Moraal: we zijn een stuk beter in trailen dan in parkeerplaatsen zoeken.

Meer lezen en zien over de reis?

https://www.polarsteps.com/MariekeOtten/4234854-trailrun-zwitserland